قهر مکن ای فرشته روی دل ارا
ناز مکن ای بنفشه موی فریبا
بر دل من گر روا بود سخن سخت
از تو پسندیده نیست ،ای گل رعنا
از همه باز امدیم و با تو نشستیم
تنها،تنها،به عشق روی تو تنها
ناز تو را میکشم به دیده ی منت
سر به رهت مینهم به عجز و تمنا
باشد کز یک تمنای دل من
گردد،امروز چون شکوفه شکوفا